Greg2010
 


Witam w serwisie poświęconym
promocji pięknej wsi BUKÓW.

Buków – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim,

gminie Sulechów.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa
zielonogórskiego
.

Znajdują się tu m.in.:


Zabytki:

1.Kościół neogotycki - następca drewnianego kościoła z XV w., oraz następnego z roku 1790.
Obecny kościół powstał w roku 1856 jako forma neogotycka.

2.Pałac neorenesansowy
- pochodzi z roku 1870, odnowiony w roku 1989. Zbudowany w stylu neorenesansowym, w ostatnich latach wykorzystywany jako szkoła podstawowa. W pobliżu pałacu
znajdują się fragmenty budynków gospodarczych z XIX wieku. Pałac położony jest w parku, gdzie znajdują się, między innymi, drzewa - zabytki przyrody:
topola o średnicy pnia 5 m, lipa o średnicy pnia 4,70 m i klon o średnicy pnia 3,80 m.

Pałac zlokalizowany jest w zachodniej części wsi, po prawej stronie drogi prowadzącej do Kalska. Położony jest w południowej części zespołu parkowo-folwarcznego. Otoczony roz ległym parkiem krajobrazowym, za którym od wschodu rozciąga się obszerne podwórze gospodarcze. Prostokątny w rzucie plac zamykają z trzech stron zabudowania folwarczne. Budynek użytkowany jest przez szkołę podstawową w Bukowie.

We wsi znajdowały się dwa majątki wymieniane w źródłach już w XVI wieku, jako folwarki „dolny” i „górny”. Na początku XIX wieku Buków należał do trzech właścicieli: Steinbarta, von Wangelina i von Unruha. Około 1836 roku dobra rodzinne sprzedała po zmarłym mężu wdowa von Wangelin. Posiadłość nabył Georg Wilhelm von Finck. Wkrótce na części zakupionych gruntów wytyczył działkę pod budowę pałacu. Zlokalizował ją naprzeciwko Folwarku Górnego, przy drodze prowadzącej z Bukowa do Kalska. W 1849 roku zbudował rezydencję dla swojej teściowej i jej dwóch córek, które poślubili później bracia von Gersdorff z Kij i Głogusza. Od 1859 roku dobra przejęła rodzina von Sydow z pobliskiego Kalska. Z inicjatywy właścicielki wokół pałacu założony został okazały ogród. Po jej śmierci w 1868 roku majątek kupił sulechowski przemysłowiec – Otto Schultz, właściciel fabryki sukna w Sulechowie. W tym samym roku Schultz wydzierżawił pałac w Bukowie miejscowemu pastorowi Eduardowi Schade, którego żona była córką byłego właściciela majątku – von Fincka. Wkrótce państwo Schade opuścili posiadłość przenosząc się do Wolsztyna. W 1870 roku w rezydencji zamieszkał sędziwy generał von Puttkamer z dwiema córkami – Larissą i Bianką. Gdy w 1894 roku zmarł w Berlinie a z pałacu wyniesiono meblarskie wyposażenie. Dwa lata później majątek kupił od Schultza koniuszy von Götzen z majątku ziemskiego w Neustadt nad rzeką Dosse, a w 1914 roku odsprzedał go Erichowi Schultz, właścicielowi dóbr szlacheckich położonych w Wielichowie, w powiecie śmigielskim. Do 1916 roku rezydencja stała pusta, następnie wynajął ją Alexander hrabia von Hardenberg i mieszkał w pałacu wraz z całą rodziną do 1930 roku. W tym czasie Schultz odkupił pozostałe dwa majątki należące w 1885 roku do Hansa barona von Unruh-Bomst i kościoła parafialnego w Sulechowie. W 1922 roku rodzina Schultz przeniosła się z Wie­lichowa do Bukowa. Po śmierci seniora rodu, w 1931 roku spadkobiercą został jego syn – Erich. W tym samym roku przeprowadził renowację pałacu, w którym po zakończeniu prac zamieszkała jego matka – Maria Schultz. 

Wzniesiony w 1849 roku pałac, ukształtowany został w konwencji nawiązującej do stylów historycznych z przewagą cech neorenesansu. Założony jest na planie litery „U” o krótkich skrzydłach bocznych, z ryzalitem pośrodku. Bryła rozczłonkowana, w partii korpusu i skrzydeł bocznych dwukondygnacyjna, nakryta jest czterospadowymi dachami. Budynek akcentuje wysunięta przed lico czterokondygnacyjna wieża zwieńczona belwederem, nakryta dachem płaskim. Fasada zwrócona na wschód z ryzalitem pośrodku, mieszczącym w przyziemiu trzyarkadowe wejście, a nad nim loggie. Boczne skrzydła elewacji zachod niej zamknięte są trójbocznymi ryzalitami. W przyziemiu między skrzydłami mieści się taras, poprzedzony schodami. Do elewacji północnej przylega parterowy aneks. Ściany budynku przepruwają różnego kształtu otwory okienne i drzwiowe. Elewacje zróżnicowane kompozycyjne posiadają bogatą dekorację, ukształtowaną przez wydatne gzymsy między kondygnacyjne i boniowanie naroży oraz łagodnie opracowane gzymsy odcinkowe, opaski okien i drzwi, lizeny, płyciny i kolumny. Wewnątrz budynku zachował się autentyczny wystrój i wyposażenie, m.in. dekoracje sztukatorskie ścian i sufitów, stolarka drzwi i okien, posadzki i podłogi. 

Po wojnie budynek przeszedł na własność Skarbu Państwa i był użytkowany przez PGR. Od 1992 roku w obiekcie mieści się szkoła podstawowa. Po 1945 roku w budynku przeprowadzono dwa remonty. Pierwszy wykonany przez PGR, wiązał się z wykonaniem do­datkowych wnętrz i odnowieniem elewacji, następny przeprowadzony w latach 50. XX wieku, dotyczył adaptacji budynku na szkołę. Zdemontowano wówczas stalową balustradę z tarasu, zastępując ją murowaną. Z wnętrza pałacu usunięto większość wtórnych ścian.
Zdjęcie--obecnie
:

Widokówka:


















Przebiega także szlak pomników przyrody -
Szlak biegnący wokół wschodniej części Sulechowa, Przechodzi przez takie obiekty przyrodnicze, jak Eratyk koło Łęgowa, Sosna "Waligóra", Rezerwat Radowice. Przebieg: Sulechów→ Łęgowo→ Buków→ Karczyn→ Klępsk (leśniczówka)→ ścieżka dydaktyczna "Do Waligóry"→ Rezerwat leśny Radowice→ Kruszyna→ Sulechów. Długość szlaku wynosi 44 km
.

Główną atrakcją szlaku są walory turystyczne przyrody nieożywionej i ożywionej.

Długość - 44 km

Kolor - zielony

 1. Sulechów (Züllichau)

- Morwa biała (Morus alba), pomnik przyrody, o obwodzie 412 cm, wieku 250 lat, najgrubszą morwą w Europie, rośnie obok zabytkowej wieży ciśnień z 1904 r. na skwerze, przy rozwidleniu ulic Jana Pawła II i Poznańskiej.

- Głaz (pomnik pamięci) czerwonym, masywny granit, na podmurówce, wysokość 220 cm, obwód 450 cm, skład mineralny głazu m.in.: skalenie różowe i czerwone, kwarc szary, na pomniku przymocowana tablica pamięci, umiejscowiony przy zabytkowej wieży ciśnień z 1904 r. na skwerze, przy rozwidleniu ulic Jana Pawła II i Poznańskiej.

- Głaz "Schrecka"  masywny, różowy średnioziarnisty granit, obwód 10,9 m, wysokość 165 cm, skład mineralny głazu to m.in.: skalenie różowe, izometryczne, kwarc przezroczysty, jasnoszary, blaszki biotytu w bardzo małych ilościach, położenie przy ulicy Wojska Polskiego i Zielonej.

 2. kamień "Runiczny" - 6 km trasy

- Głaz narzutowy koło Łęgowa, gnejs szary z różowymi plamami, silnie spękanym, wysokość ok. 2 m, obwód u podstawy 15 m, na głazie znajduje się "pismo runiczne" o długości ok. 260 cm i wysokości 12 cm.

 3. Łęgowo (Lang Heinersdorf) - 8 km trasy

- Pomnik pamięci I wojny światowej, postawiony w 1922 r., na płycie 15 nazwisk mieszkańców dawnego Łęgowa.

- Kościół parafialny z 1930 r., architektonicznie nawiązuje do romantyzmu.

- Zespół dworski, który dawniej składał się z pałacu, zabudowy folwarcznej i parku: pałac z II połowy XIX w. w ruinie (spłonął w 1989 r.), murowany lamus z ok. 1870 r. o konstrukcji szachulcowej, z XIX. w. zabudowy folwarcznej przetrwały parterowa oficyna, obory, stajnie, stodoły oraz murowany gołębnik koło czworaków, naprzeciwko pałacu pozostałości parku o założeniu XIX w. ze starodrzewiem (m.in. m.in. buk zwyczajny - obw. 375 cm, dąb szypułkowy - obw. 400 cm, kasztanowiec - obw. 380 cm, świerk pospolity - obw. 285 cm, grab - obw. 255 cm),

- "Łęgowiak" pomnikowy dąb szypułkowy, na północ od kościoła, obwód. 720 cm.

 4. Buków (Buckow) - 12 km trasy

- Kościół filialny z II połowy XIX w., jednonawowy, neogotycki, z wieżą od strony zachodniej.

- Pałac zbudowany ok. 1870 r., w stylu neorenesansowym, piętrowy, murowany, z detalami architektonicznymi (obecnie mieści się tu szkoła podstawowa).

- Park podworski o powierzchni 4,14 ha z licznymi pomnikami przyrody (m.in. grab zwyczajny - obw. 300 cm wiek ok. 250 lat, kasztanowiec zwyczajny - obw. 314 cm wiek ok. 200 lat, lipa srebrnolistna - obw. 450 cm wiek ok. 300 lat, grochodrzew biały - obw. 314 cm wiek ok. 150 lat.

- Zabudowa folwarczna z końca XIX w. z kamienia łamanego i cegły (dom zarządcy, stodoła, lamus, dwie obory i budynki inwentarskie).

 5. leśniczówka Klępsko - sosna "Waligóra" - 28 km trasy

- Ścieżka dydaktyczna "Do Waligóry", która powstała w 1998 r. Długość ścieżki 3,4 km i zawiera ona 18 stanowisk tematycznych. Biegnie do najgrubszej sosny zwyczajnej o obw. 620 cm i wieku ok. 170 lat. Sosnę nazwano "Waligóra". Drzewostan akacjowy, drzewostan sosny na gruncie porolnym, drzewostan bukowy (buczyna), drzewostan brzozowy (brzezina), drzewostan daglezjowy pomnik przyrody daglezji zielonej, aleję dębową, kolonie mrówek, nieczynną żwirownię. Czas przemarszu przez ścieżkę - 2 godz.

- Rezerwat "Radowice" w odległości ok. 1,4 km od "Waligóry". Rezerwat powstał w 2000 r. i leży między miejscowościami Obłotne, Okunin, Podlegórz, Radowice. Zajmuje powierzchnię 55,6 ha. Rezerwat porasta wiekowy las bukowy z domieszkami dębu, grabu, sosny, modrzewia i daglezji. Żyje tu kilka gatunków ptaków: muchołówka mała, puszczyk, dzięcioł zielony, żurawie. Widziano w nim również żółwia błotnego. Centralną część rezerwatu stanowi tzw. siodło dzielące liczne źródliska. Z części zachodniej cieki płyną po wąwozie w kierunku tzw. stawów "Prodwodrolu". Przez rezerwat biegnie ścieżka dydaktyczna o długości 3,3 km., która biegnie od stawów "Prodwodrolu" do drogi nr 317.

 6. Kruszyna (Krauschow) - 41 km trasy

- Pałac klasycystyczny z przełomu XVIII i XIX w., murowany, klasycystyczny, dach czterospadowy.

- Dworek klasycystyczny z 1816 r. (obecnie mieści się tu Centrum Usług Socjalnych), parterowy, z gankiem, dach dwuspadowy, obok pozostałości parku dworskiego o pow. ok. 0,5 ha z drzewostanem w wieku blisko 150 lat.

 7. Sulechów (Züllichau) 44 km trasy

- Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Sulechowie o 200 letnich tradycjach pedagogicznych. Podwaliny uczelni stanowił dom sierot założony przez igielnika Zygmunta Steinbarta w 1719 r. , który przekształcono w 1766 r. w Królewskie Pedagogium. Przez lata szkołą kierowały rodziny Steinbartów i Hanow. Po wojnie powstało tu Liceum Pedagogiczne, przekształcone później w Studium Nauczycielskie. W roku 1991 r., w obiektach szkolnych uruchomiono Wyższą Szkołę Administracji Zawodowej w Sulechowie, przekształconą w Państwową Wyższą Szkołę Zawodową w Sulechowie. Przy auli PWSZ park z licznymi pomnikami przyrody.

- Ratusz siedziba władz samorządowych i administracyjnych, budowla na planie prostokąta, z płaskim dachem obramowanym pseudorenesansową attyką, murowana, trójkondygmacyjny, remontowany w II poł. XIX i II poł. XX w., na ośmiobocznej wieży od strony zachodniej wmurowana tablica pamiątkowa, wieża zakończona hełmem z arkadami, dawniej mieściła się tu apteka "Pod Lwem" (1587 r.), warzelnia piwa, karczma, areszt.

- Kościół parafialny p.w. Św. Stanisława Kostki zbudowany w 1905 r., nawiązujący do gotyku, murowany, jednonawowy, z wieżą od wschodu.

- Kościół farny p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego, o formie późnogotyckiej, trójnawowa, z wieżą od strony południowej (1562 r.), wewnątrz sklepienie gwieździste, w murach kościoła fragmenty z granitu pochodzące ze starej świątyni (poł. XIII w.), oskarpowany, ołtarz neogotycki, organy, stary kościół z XIV w. zniszczony w czasie pożaru w 1557 r.

- Zamek jego powstanie sięga czasów przedlokacyjnych miasta, przebudowany i rozbudowany w XV w. Najstarsze fragmenty zamku zachowane w piwnicach skrzydła zachodniego (jednoprzestrzenne, sklepienie kolebkowe XVI w.) i wieży (XV w.), od 1750 r. wieżę wieńczy nakrycie namiotowe (dawniej zakończona hełmem arkadowym), w partii piwnic i częściowo parteru zbudowany z cegły łączonej z kamieniem, otynkowany. Zachowane skrzydło zachodnie posiada dwie kondygnacje naziemne, szczyt podzielony pilastrami, dach dwuspadowy, szczyt południowy tego skrzydła pochodzi z 1850 r., wejście od strony wschodniej ze schodami i portykiem balkonowym. Wieża czterokondygnacyjna, podpiwniczona. Usytuowany na wzgórzu. W miejscu skrzydła północnego w XIX w. pobudowano budynki mieszkalne (obecnie mieści się w nich m.in. Sulechowski Dom Kultury).

- Zbór Kalwiński wzniesiony w latach 1752-65, prezentuje późnobarokową formę architektoniczną, z małą kwadratową wieżą od strony zachodniej wbudowaną w korpus, elewacje zdobione pilastrami. Budowę kalwińskiej świątyni rozpoczął pastor Arnold Fryderyk Wüstinghausen, dawniej nazywany Kościołem Zamkowym, obecnie zaadoptowany na salę widowiskowo- projekcyjną.

- Mury miejskie pierwsze wzniesiono na przełomie XIII i XIV w., w XV i XVI w. mury nadbudowano partiami ceglanymi (fragmenty na ul. Okrężnej, Magazynowej, Jana Pawła II), na zewnątrz przebiegała fosa, pierwsze były zbudowane z kamienia polnego o nieregularnym układzie, zachowane fragmenty o grubości ok. 1,2 m i wysokości od 2,5 do 5m, w nadbudowach z cegły można zobaczyć otwory strzelnicze.

- Brama Krośnieńska zbudowana w 1704 r., barokowa, murowana, z półkolistym przejazdem, u góry gzyms z wazonami i kula z maszkaronami, od strony zachodniej kartusz z orłem brandenburskim, od strony wschodniej kartusz z dawnym herbem miasta, zdobiona pilastrami.

Zdjęcia ukazujące majestatyczne drzewa z tabeli poniżej znajdują się w kategorii galeria.

KLUB SPORTOWY KOMETA BUKÓW

http://kometabukow.futbolowo.pl/


Pogoda Sulechów z serwisu


Stronę odwiedziło już 11236 odwiedzającytutaj!
W razie jakichkolwiek uwag, propozycji proszę pisać poprzez kontakt. PROSZĘ RÓWNIEŻ O PRZYSYŁANIE WSZELKICH ZDJĘĆ O BUKOWIE. Kontakt: g_razny@op.pl Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja